همیشه یه راه هست...

اون نفر که پست گذاشته بوده چندوقت پیش کی بوده؟😂

تابوهایی که ما داریم شکسته نمیشن!

خیلیا زیر بار شکسته شدنشون نمیرن بنا به دلایلی که خودشون دارن!

و حتی کسی که درمورد اینگونه مسائل حرف بزنه به چشم عموم بی حیا و****هستش

حرفی دیگه نمیمونه^.^

مثلِ خیلی چیزهای دیگه اینم نیاز به زمان داره.

الزاما همه تابوها سد راه آگاهی نیستند و الزاما هر تابوشکنی موجب توسعه آگاهی نمی‌شود. گاهی تابوها تنها برای این هستند که آدم‌ها بدون احساس ناامنی بتوانند در کنار هم یک زیست اجتماعی پایدار داشته باشند. فکر کنم جایی از ولتر خواندم یا کسی دیگر که می‌گفت من به دین اعتقادی ندارم، اما اگر وجودش باعث شود که زنم به من خیانت نکند یا کفاش کفش‌هایم را درست بدوزد، وجودش را لازم می‌دانم. حالا شما دین را بردارید و جایش بگذارید تابو.

البته این را هم قبول دارم که برخی از تابوها بیشتر از آنکه یاور جامعه باشند، وبال آنند.

خوبیش اینه که همشون یه مرحله گذارطور دارن که بالاخره طی میشن .

حس عجیبیه از نظر خودت گفتنشون مشکل نداره ولی نظر طرف مقابل رو نمیدونی . مثلا مثلا من بشخصه متنفرمممم وقتایی که درد دارم ازش بگم مریضم وقتی که بیماری 

نیست

اون توتم اینا رو نمیدونستم جالب بودن

پست خیلی یهو و بی نتیجه تموم شد یا من مغزم هنگه؟

ولی یه بخش دیگه هم هست. بعضیا که سعی میکنن پاشونو از دایره تابو بیرون بذارن بازخورد اطرافیانشون اجازه نمیده. یهو میخوره تو ذوق آدم! (که البته حس میکنم اگه مغزم یاری کنه خودتم توی متن اشاره کرده بودی.)

بین تابوشکنی و حریم خصوصی مرز باریکی وجود داره که بعضی‌وقتا مخلوطشون می‌کنیم یا اصلا نادیده‌ش می‌گیریم. اینکه همین مثالایی که زدید مثلا داریم حرف کلی درموردشون می‌زنیم یا اصلا تجربه‌ی شخصی  رو‌ می‌گیم و حرفمون درنهایت به یه دردی می‌خوره، یا نه صرفا منظورمون اینه که ”هی نگاه کنید! من دارم درمورد این مسئله راحت حرف می‌زنم. “ و حریم خصوصی خودم یا دیگری رو پایمال می‌کنم و هرکس هم داره معذب میشه مشکل خودشه! یه‌جورایی به قول شما تابوها باید در جهت آموزش شکسته بشن؛ اینکه بایددرموردشون یادبگیریم و بدونیم تا درک کنیم و رعایت کنیم و...  که باز درجهت همون زیست اجتماعی پایدار و امن میشه. نه اینکه من دهنم را باز می‌کنم پس هستم، تو که معذب میشی هم برو خودتو تعمیر کن به من ربطی نداره.